Boşlukta Büyümek Şiiri - Seyrani Göl

Bazı yitişler
bir anda olmaz,
gölgeler çekilir
yavaşça ışıktan.

Gidişin sesi çıkmaz,
ama kalana
uzun bir sessizlik kalır.
İşte orada başlar insan.

Eksikliği tutarken elleriyle,
hiç bilmediği bir boşluk
doldurur içini
ve hiçbir şey gibi görünür önce.

Ama zamanla
o boşlukta yeşerir düşünceler,
bir bakarsın,
acı bile kök salmış olur.

Çünkü büyümek,
bazı eksikleri
kabullenmek değil,
onlarla birlikte yaşamayı bilmektir.

Ve insan,
boş kalan yerlerinde
kendine yeni anlamlar bulur.

Sandım ki yokluğu
bir süre sonra silinir içimden.
Ama meğer bazı eksikler
kalbin şekline karışıyor sessizce.

Sana kırgın değilim dersem yalan,
ama bu kırgınlık artık beni yutmuyor.
Çünkü senin bıraktığın boşluk
artık sadece bana ait.

Yokluğunu taşımak zor değil,
zor olan
orada hâlâ izini arayan
eski bir benle karşılaşmak.
S.GÖL