Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Benliklerde oluşan boşluklar insanı çiviliyor kaldığı yerde....zaman geliyor ki;boşluklar korkularla dolup çürümeye götürüyor insanı...irade ki,insanca yaşamanın filizini yeşertecek yaşam ışığı....günümüzde toplumumuza baktığımızda her yönümüzle çürümüşlüğün ortasında yüzer durumundayız...birileri çıkarları uğruna insanlarla çelik-çomak oyununu oynar gibi oynuyor....insanlarımız ise açlığı büyütüyor sofrasında bulanmış beyni ile...ne yapacağını bilemez,nasıl hareket edeceğini göremez bir durumda.....isteğimizi gerçekleştirmek için tek çare birleşmek ve insanca yaşamanın yollarını bulmak için harekete geçmektir....acılar ;kamçı olup gerçeklerin perdesini açmalı....
Yüreğinizi ve kaleminizi kutluyorum değerli dost.....sevgilerimi gönderiyorum...Fatma Güven
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta