Boş Fıçı Şiiri - Kasım Kobakçı

Herkesin harcı,
    değildir erdemli olmak,
Kötü maya tutmaz,
    boşa gider emek,
Ham demir dövülse de,
    olmaz çelik,
Bulunmaz, ne çare,
    her kapta aynı tatlık.
*
Biri fesat yuvası,
    diğerinin pınarı kemik,
Birinin yolu eğri,
    diğerinin niyeti karanlık,
Güneş balçıkla sıvanmaz,
    bellidir ayarlık,
Aklı kıt olanın,
    dili olur en büyük hasımlık.
*
Biri açgözlü,
    diğeri cömertlikten nasipsiz,
Biri kurnaz,
    diğeri toyluktan habersiz
Armut dibine düşer,
    soydan gelir sessiz
Her ağacın meyvesi,
    kendi dalında pişmez.
*
İyilik yap,
    karşılık bekleme kimseden,
Gösteriş için yapılan ibadet,
    boştur temelden,
Eğri cetvelden,
    doğru çizgi çıkmazmış ezelden,
Samimiyet yoksa,
    her çaba nafile bir emekten.
*
Bilgiçlik taslamak,
    cahilin en belirgin vasfı,
Meyvesi olan ağaç misali,
    eğiktir arifin başı,
Her sözde hikmet,
    her bakışta mana saklı,
Dolunun sedası derinden,
    çok langırdar boş fıçı.