Borçlular Sana Şiiri - Osman Akbaş 2

Yıpranmış ellerinin,
Onca şeye kafa yoran aklının,
İstenilenden fazlasını verip,
Karşılık bulamayan sevgilerinin,
Adını anmadan geçenlerin,
Borcu durur hâlâ sana.

Değeri bilinmemiş
Birlikte geçirilen zamanların,
Şefkate yabancı kalmış gönüllerin—
Onların da sana borcu var.

Ve sen...
Cepte biriken umutsuzluk,
Kalpte daralan yollar,
Her adımda balçığa saplanan
O yorgun ayakların—
Onların da sana borcu var.

Bilmezler çarığı,
Bilmezler heybenin ne olduğunu.
Bilmezler...

Gece yanan kandilleri,
Sırtta izi kalan hasırları—
Bilmezler.

Bilmezler geçmişi,
Geçmişte çekilen çileleri.
Yeniye hapsolanlar,
Onların da sana borcu var.

O zamanlar anlamazdım,
Şimdi suskunluğunun içindeki sevgiyi
Duyuyorum.
Bir çift çatlamış elde,
Bir ömürlük emek gizliymiş.

Elinde,
Fırından yeni çıkmış ekmeğin
Kokusu vardı—
Eve girince odaya dağılan,
Karnımızdan önce
İçimize dokunan...

Ben o kokuyu özledim,
Biz o kokuyu özledik.
O zamanlar fark etmezdim,
Şimdi anlıyorum nedenini:
Çünkü bende artık
Bölerken ekmeğimi
Dikkat ediyorum—
Kırıntılar dökülmesin diye.