Boğuluyorum...
yalnız kalabalıklar ortasında kalmışım
susuyorum...
söylenecek o kadar çok şey varken
ben ölümlü bir ruh gibi susuyorum
içimde anlam veremediğim bir zehir dolaşıyor
ben kendi denizimde çırpınıyorum
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
yorumunuz için teşekkürler fakat benim düşünceme göre şiirde her şey mübahtır bu yüzden yaratırımda öldürürümde kendi içimde
siz hangi kasvet denizini yarattınızki içinde boğuluyorsunuz?
yaratma Allaha mahsus bir fiildir.bu fiili kullara henüz devretmedi.
sizinki olsa olsa ve vehim ve vesveselerdir.
bu mevhum acabaları es geçip,dünyaya gönderiliş gayemizle alakalı kurani ve imani hakikatlerle bir nebze meşgul olsanız,gönül huzuru ve ruh süruruna mazhar olursunuz.
bizler sahipsiz değiliz.bir sahibimiz,malikimiz ve hamimiz var.biz yeterki onun nurlu ve sürurlu yoluna süluk edelim.
o bizi bizden daha iyi bilir ve sever.
ona gerçek manada tevekkül eden iki cihan saadetine masadak olur.
selamlar,saygılar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta