Kalbimin en derinlerinde dönüp duran anafora kapılmış, dibe doğru gitmekteyim... hayat rasgele olaylardan ibaret diyebilmeyi ne kadar da çok isterdim, bu karmakarışık ruh halimle.
Ben istemedim bu dünyaya gelmeyi... ben istemedim böyle bir hayat yaşamayı... ve ben istemiyorum kendi denizimde boğulup ölmeyi...
Sıkıntılarım kelimelere dökülemeyecek kadar ağır, göz yaşlarım gözlerimden inemeyecek kadar yorgun... kalbim aslanların ortasında sürüsünü kaybetmiş bir ceylan kadar ürkek... koşmalıyım, kaçıp gitmeliyim buralardan...
Ama biliyorum ki insan kendinden kaçamaz... yazamıyorum, ağlayamıyorum, kaçamıyorum...
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.



