Bizim Sevdamız Şiiri - Kasım Kobakçı

Olmuştur, çam ağaçları sığınağımız,
Olmuştur her daim, hekim de dermanımız.
Herkese duyurmak, sesimizi gayemiz,
Andırır yürekten, bizim sevdamız.
*
Çok daha fazla, dağlara olan özlemim,
Bir şok yaşatır, gurbet eller kocaman.
Yitirdim kendimi, gözlerinde kayboldum,
Kayıp bir yerde, yok haritam, pusulam.
*
Ördüm bile, sensizliğe karşı on kale,
Vaktimiz dar, hadi çabuk gel sevgiline.
Tükendi sabrım, çatladı sabır taşım,
Gizlidir şimdi, ak kalede son umudum.
*
Kalbinin derin köşelerinde hep kalsam,
Bir sel olup coşsam, gönül nehrine taşsam.
Karmakarışığım, baş aşağı geldi canım,
Aşkının engin denizinde boğuluyorum.
*
Yollarını hep, sabırsızlıkla beklerim,
Açık bırak kollarını, bana her daim.
Fırsatını bulur bulmaz hemen,
Güllerini dudaklarımla, nazikçe öpeceğim.
*
Nankör bir yanı var, çok vefasız aşkın,
Hiç olur mu ki, cefasız bir aşk acaba?
Engin olsa bile, gönül deniz kadar,
Doyulmaz bir his, çok fazla sefası var.
*
Şimdi sizden, müsade isteyeceğim,
Keyifle birazdan, türküyü dinleyeceğim.
Eğer uygun bir vaktin olursa sevgilim,
Bu güzelliğe, yarın devam edeceğim.
*
Olur mu hiç dostlar, eşkiyadan hükümdar,
Ne tuhaf, bir de aralarına ajan koymuşlar.
Bakın gözlerim, hemen ona takılıp kalır,
Gizemli bakışları, beni cezbediyor.
*
Çıkmış hayretle, balık kavak ağacına,
Devirmiş bir de ağacı, büyük bir güçle.
Ortalığa, akşamüstü sis çökünce,
Bıkmış mırıltısından, uzanmış herkese.
*
Gördüm tüm bunları, gönül gözümle,
Yoluna mis kokulu, güller serdim özenle.
Tırtıla sevdalandım ben, delicesine,
Öldürdüm onu, kelebeğe dönüşünce.
*
Dalma derin düşüncelere, öyle uzaklara,
Sakın ani düşüverme, bir anda tuzaklara.
Yaşat daima, umudunu hiç kaybetme,
Bırak dertler, aksın gitsin süzgeçlerden.
*
Yağmur, özlem ve bir de sen varsın,
Yayılıp duruyorsunuz sürekli zihnime.
Ne kadar da güzel olurdu, değil mi öyle,
Bir arada olsaydınız, bilsen üçünüz de.