Sevgi insanların hamurunda var,
Tohumları ekmek bizim işimiz.
Hayvan-ı natıka çamurunda var,
Elemleri çekmek bizim işimiz.
Maddeye dönüktür insanın yüzü,
Bir türlü doymuyor dünyada gözü,
Pişmanlık anında başlıyor sızı,
Işıkları yakmak bizim işimiz.
Sevgi sayesinde gönül kazandık,
Verince el ele dostta uzandık,
Fert iken dünyaya yeteriz sandık,
Yüreklere akmak bizim işimiz.
Sevgi işgal eder gönül yurdunu,
Islahına çalış nefsin kurdunu,
Erdem ile donat gönül ordunu,
Kirlerini dökmek bizim işimiz.
Mânayı maddeden üstün tutarız,
Kalpteki fitneyi hemen budarız,
Hakkı kaldırıp ta şerri atarız,
Karanlığı sökmek bizim işimiz.
Mehdi der bu yolda yalnız olsak ta,
Ümitler tükenip darda kalsak ta,
Bin bir zorluklarla nefes alsak ta,
Zahmetleri çekmek bizim işimiz.
Kayıt Tarihi : 3.5.2025 17:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!