Bizi Bize Getir Şiiri - Yasemin Ünlü 2

"bizi bize getir"
🕊 🕊 🕊
//beni hiç olmamış gibi unut, sonra yepyeni hatırla//

yârin gözleri seher vakti olsa,
içimdeki ufukları bahara çeviririm.
ömrüme mühürlenen kehanetlere inat,
dilimin ucunda paramparça ederim harfleri.
durur ve suskunluğu kutsanmış bir kentin,
sesini yitirişine kadeh kaldırırım.
dönecek bir tek ismi bile
yoktur unuttuğum defterlerin.
adını misk ile kalplere kazırım!
🕊 🕊 🕊
vuslata gem vuranı taşlarım,
kırık aynalarda çoğaltırım yüzlerini.
bekleyenler kazansın istiyorum
bütün terk edilişleri!
ab-ı hayat çağlasın nehirlerce.
sevdanın meşkini, saklasın yüreğinde.
göğsünde bir çiçek gibi,
her türlü karanlığa inat,
aşklar açsın sevenlerin gönlünde!
🕊 🕊 🕊
beklemek,
her bekleyişin bir şiir halini almasıdır.
her harfi, her kelimeyi
duvara tek tek asmak gibi...
aşk tümcelerini, mühürlü bir sandığa saklamak gibi!
sözcüklerin derinliğini yerleştirirken
gözlerinin altına, saatlerce susmak...
bir bilge;
kavuşmalar vaadetsin,
aşkın yükünü taşıyanlara,
kahırdan da olsa...
🕊 🕊 🕊
ve her bir cümleyi
tek tek ipten indirmek,
tutup, yerine geri koymak
her şeyini kaybeden idamlığın ipten alınması gibi
kahırdan da ağırdır unutma!
gölge...
gölge susturunca rüzgârı,
hüznün sesi silindi.
yıldızsız gecelerin göğü,
bana bir yudum daha yalnızlık içirdi.
ant olsun göğe,
sükûtları ekleyeceğim.
göreceğim, göreceksin, görecekler!
sensiz geçen geceleri kurşuna dizeceğim.
🕊 🕊 🕊
yıkılacak sahte hakikate inananların
bir bir sefası.
kaybetmeye niyetim yok
dünyanın bozuk yazgısı.
bana gel!
bana susa, bana kan!
harflerden kırılan mihrabımı onarana kadar
beni hüzne ıskala ve yan!
bana bir suskunluk miktarınca
rahmet içir!
huzur çöreklensin yüreğe,
derin derin susarak.
bana kal beni kalbinde sakla!
beni hiç olmamış gibi unut sonra!
unut ve her gün yeniden hatırla!
🕊 🕊 🕊
bir nehir, yolunu kaybettiğinde
en çok denizi özlermiş.
ben en çok seni,
ama en az seni aradım…
sesin uzayıp kısaldı suretimde,
bir sabahı yamaladım gözlerine.
gölge susturunca rüzgârı,
bir dua gibi bıraktım adını.
efsunlu bakışların sapa sardı,
ayak izlerim çoktan
bir tufanın hatırasına karıştı.
🕊 🕊 🕊
beni kendinle çarp.
zamanın çürüyen kasidesinde,
her kırık, senin adınla iyileşsin.
yaralarımı aşkla sarmala!
ol’madın, ezberimde eksik
harflerimi suskun bırakma.
sesin sustu, inadına umutla
yükseldi her harf, her bir satır.
sabırla! daha çok kahırla!
bizli cümleler var,
başlamadığımız bir yol daha var!
yolu benimle adımla!
🕊 🕊 🕊
i̇şte bir sevdanın boğazına düğümlendim.
birazdan kıyamet kopacak,
beni kendime götür.
birazdan hatıralar dökülecek,
yıldızların en solgun noktasına.
seni bana getir.
🕊 🕊 🕊
sevgilim, bu devranın dişlilerine
bir taş koymalıyım.
seni çok seviyorum,
ama nerede bulmalıyım…
🕊 🕊 🕊
bütün tufanlar yıksa da şehri,
hiçliğin derinliklerinde senin olmalıyım.
senli bir ağaç filizlensin bu çölümün ortasında.
gerdiğim yay, unutulmuş bir hatıraya saplansın,
bütün hatırladıklarım, seninle dolsun.
seni sevmem hâlâ öldürmediyse beni…
dönerken, yüreğimde bir umut kırıntısı bırak,
beni de unut yanında!
bizi bize getir,
savaşsız bir barışa, yeniden doğan bir hayata.
bizi dize getir.
bizi bize getir.
sevgilim nerdesin?