Biz Şiiri - Özer Baba

Sana her baktığımda zaman duruyor,
Kalbim yalnızca senin için atıyor.
Sözlerinle ısınıyor üşüyen yanlarım,
Geceme doğan ay, sensiz eksik kalıyor.

Ben senin gözlerinde kendimi buldum,
Bir ömür değil, bin ömre seni sordum.
Aşkınla yenilendim, küllerimden doğdum,
Sen varken hiçbir yara bana dokunmaz oldu.

Kalbimin gizli bahçesisin, girmeye kimse cesaret edemez,
İçimde çiçek açan tek tohumsun, sen olunca her yer bahar.
Sensiz bir sabah düşünemem, her güne senle başlamak,
Cennetse eğer aşk, ben onu gözlerinde tattım zaten.

Her gülüşünle dünya susuyor,
İçimde fırtınalar, senle huzura varıyor.
Adın dilimde bir dua gibi dolaşırken,
Seninle yanmak bile, sensiz kalmaktan güzel oluyor.

Biz,
Birbirimizi yalnızca sevmedik,
Birbirimize dönüştük,
Birbirimizde çoğaldık ve eksildik.
Aynı rüyayı farklı gözlerle görüp,
Aynı kalpte buluşan iki benliğiz.

Biz,
Kavuşmanın ötesinde bir anlam taşıdık,
Sen bana nefes oldun,
Ben sana can oldum.
Aynı kaderin iki ucuyduk,
Birbirine özlemle akan iki nehir gibi…
Yeminimiz sessizdi belki,
Ama her sarılışımızda
Evren bile o yemini duydu.
Çünkü sen, suskunluğumda bile
Adını haykıran tek varlıktın.

Biz,
Birbirimizin hatalarında da kaldık.
Sadece kusursuzlukta değil,
Yaralarda da el eleydik.
Sevgi, bir güle değil,
Bir dikene dokunmaksa şayet,
Biz her dikenin adını ezberledik birlikte.
Ayrılık korkumuz yoktu,
Çünkü hiçbir zaman tam anlamıyla ayrılamazdık.
Sen benden gidemezdin,
Çünkü ben sendeydim.
Ve ben senden kopamazdım,
Çünkü sen bendeydin.

Biz,
Zamanı unuttuk,
Saatleri, mevsimleri, yılları…
Seninle geçen bir an,
Yüz ömre bedeldi.
Ve sensiz geçen her saniye,
Bir ömrün eksilişiydi bende.
Seninle ben,
Dua gibi yükseldik göğe.
Korkularımızı birlikte gömdük toprağa.
Gözyaşlarımızla suladık aşkı,
Ve her sabah, yeniden filizlendi bizde sevda.

Biz,
Sıradan bir hikâyenin karakterleri olmadık.
Biz, aşkın destanını yeniden yazdık.
Her kelimemiz yakar,
Her bakışımız ağlatır yıldızları.
Çünkü biz, aşkın kendisiyiz artık.

Biz,
Birbirimize ait olmak değil,
Birbirimiz olmak istedik.
Ve başardık.
İki bedenin içinde atan tek bir kalp olduk.
Sonsuza kadar sürsün diye değil bu aşk,
Zaten sonsuzluk bizimle başladı.
Ve her “seni seviyorum”,
Yeni bir evren yarattı içimizde.