Biz Şiiri - Kaan Karaduman

Biz yan yana duran iki salıncağa ters oturmuştuk.
O zincirler soğuktan buz gibi olmuştu ama biz yinede sıkı sık tutunmuştuk,
Aşk’a tutunmaya çalışır gibi.
Aslında düşmemek içindi o ve sallanmaya başladığımızda ikimizde sürekli ayrı yönlere gidip geri kavuşuyorduk,
Birbirimizi görüyorduk ama kısa oluyordu sonra sırt sırta veriyorduk ve tabi sonra tekrar yüz yüze, uzakta olsa..
Aslında değişen bir şey yoktu, durduğumuzda yine aynı noktadaydık fakat yine farklı yönlere bakıyorduk.
Biz en başında yapmıştık hatayı, birlikte paylaşamayacağımız hayatı, birlikte kurmaya çalışırken yaptık
Zaman bize destek yerine köstek oldu,
Şimdi ikimizde farklı şehirlerde, farklı ışıklardan bakıyoruz dünyaya, farklı bedenlerle avunuyoruz, sevişiyoruz.
Ben bu durumdan rahatsız değilim aslında, gereken neyse onu yapıyorum.
Yine evet kalbimin üstünde tutuyorum mantığımı.
Hep böyle yaptığım için bana kızmıyor muydun zaten?
Hep kavgalarımız tartışmalarımız bu yüzden olmuyor muydu?
Kavga derken mecazi anlamda olması kötü aslında, neden yumruk kullanmadık?
Veya tokat?
Ya da tekme?
Belki o zaman daha iyi olurdu..
Bak merdiven altından geçtim şimdi uğursuzluk getirecek başıma.
Kara kedi mi var aramızda?
Bu da başka bir uğursuzluk..
Neyse ben 13. Katta ki daireme çıkıyorum.
İşte sorun burada uğursuzluklar bizim yakamızı bırakmamış ki hiç.

SAYGILARIMLA…
14/11/2011 22:50 (Biz)