Biz yaşam denen karmaşanın, amatör ressamlarıydık
Yarım asırlık çınarın toprağa kök salmasıydık
Dalları kırılmış, yaprakları fırtınalarda savrulmuş
Dinmeyen sancıların şiir dilinde yansımasıydık
Biz insandık, bakışlarda donuklaşan gözler
Mutlu olmayı beklerken, armağandı acı keder
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
''Çocuksu gözlerde, ruh ikizini ısrarla beklemek ''
umarım bekleyişiniz boşa çıkmaz...
İnsanın alnına yazılmış bir kaderi var. Elbette ezelden tayin edilmişi yaşayacak. Ancak Yaradan bir de cüzi irade vermiş ki aslında bu da kaderinde vardır. Mesul olduğu gücünün yetmediği değil, aklının erdiğidir. Necip Fazıl diyor ya;
Kader beyaz kağıda sütle yazılmış yazı
Elindeyse beyazdan gel de ayır beyazı.
Başa gelen kötü şeylere sabretmek, iyi şeylere şükretmek ve her zaman kulluk bilinci dairesinde yaşamak. işte asıl yaşamak dediğimiz geçerli olan tercih budur. Kaderimizde varsa ruh ikizimiz de, zenginlik de, mutluluk da gelir bizi bulur. Biz hak etmeye bakalım, yeter. Hani böyle düşünenlere kaderci suçlaması yapılıyor yapılmasına da 'elindeyse beyazdan gel de ayır beyazı' dendiğinde suçlamayı yapanlar hınk diye oldukları yerde çakılıyorlar.
Son dizedeki çağrı çok hoşuma giti. Ağlama, başka formüllerle kaynaşmadan önce kendi içinde ayrışmayı öğren. Bu kemalattır. Kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta