Biz Şiiri - Gül Ataç

Biz, hiç ‘biz’ olmadık ki......buna izin vermedin ki...’
Dedin..
Evet, haklıydın ben hiç ‘biz’ olmak istemedim seninle
‘Sen’ ve ‘ben’ olarak kalmalıydık
‘Biz olmak’ sorumluluktu, en ağırından
En başından koyduğun kurallardı, kalkanımı kaldırmama sebep..
Sorumluluk almak istemeyişin
Bundan sonra hayatında sorun istemeyişin
Geleceği olmayan bir beraberlik olacak gibiydi..

Sonradan değiştin, farkındayım
Korkuların yersizdi
Bunları farkettikçe, bana olan saygın arttı
Sevdin kendince
Her sefer karşılaşmamız ‘ilk gibi’ydi ya senin için..
Hayatının son kadını olmamı istemiştin ya...
Bana sunduğun hayat senin hayatındı
Orada sadece sen vardın
Sen ve senin isteklerin, beklentilerin...
Düşlerin, düşüncelerin...
.
‘Sen bilirsin’ cevabını sevmediğini söylerken bir yandan
Sana ‘hayır’ denmesinden de hiç hoşlanmıyordun
Kendi içinde çelişkilerin vardı çözemediğin..
Farklı, çok farklı yapıda iki insan kişiliklerini kaybetmeden ‘biz’ olamazdı ki

‘Erkeğim’ diyemezdim sana
Bu ‘kadınım’ deme hakkını verirdi
Ben de, senin kendini sevdiğin kadar seviyordum ‘ben’i
Senin kendinden vazgeçemeyişlerin kadardı, benimkiler de..

Biz, hiç ‘biz’ olamadık....
Çünkü kendinden fedakarlık edebilmektir ‘biz’ olabilmek..

Biz, hiç ‘biz’ olamazdık...