Bitkin Haldeyim Şiiri - Döndü Dülger

Gözümün tam ucunda bir damla duruyor.
Akıtsam arkasından saklı bir nehri coşturacak haldeyim.
Ne kozasında kelebeğim kaldı, ne de yeşile boyadığım hülyalarım,
Yapraksız bir ağacın gölgesinde bekleye bekleye kuruyup gidecek gibiyim.
Herkese uzanan kollarım kısaldı da kısaldı,
Bıraktığımla bulduğum aynı değilmiş bitkin haldeyim.
Yürekten sızan kan oluk oluk taşıyor.
Kendimi bu enkazın altında nasıl kurtarırım şaşırmış haldeyim.
Sayfalara sığmayan veryansınlarım duruldu,
Bir iki satırlık kelamı karalayamacak haldeyim.
Baharı görmeden kış kaşlarını çattı bahtıma kuruldu.
Kendimi nasıl afederim bilemez haldeyim.
Sabrıma nasıl kahretsem yarama kabuk olur,
Hangi hayalimi göklere salsam gönlüm huzur bulur,
Umutla çıktığım hangi yolu ateşe versem acılarım azat olur,
Yoksunum, umutsuzum, dört bir yana saçılmış haldeyim.
Ben beni yeniden nasıl temize çekerim bilemez haldeyim....
Döndü Dülger