Bitişe Doğru Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Ama ben buralıyım buralı..
Güya insanım ben!
Tüm insanlar ağlıyor
Herkes benden de yaralı
Kimse olmuyor oralı
Utansam ya kendimden
Gölgeler gibi süzülürken ölüm
Hareketsiz enkazın içinde kalacak/
parçalanıyor bebekler.
Kimi buralı kimi oralı
Kimse olmuyor oralı
Kan ve gözyaşı lekeli
Oyuncak bebeklerle/
parçalanmışlarla yan yana
Gül yaprakları kadar/
yumuşak küçük eller
Buna savaş dediler..
Aslında bu hayatı yok ediş
Güya insanım ben
Ölen de ağlıyor kalan da..
Kafa kol gövde bacak
Gösterse de direniş/
cansızlar enkazlarda kalacak
Hem ölüm var hem talan
Cennette yer mi kaldı?
Oysa o geniş alan
Ölenlerle dolacak.
Bu dünyanın sonudur
Belki gölgesi kalacak
Zaten dünya da yalan
Sanki cehennem lüzumsuz
Değil sade ölenler
Kalanlar da yanacak..