Bitenlerin Hikayesi Şiiri - Alp Eren Türk

Bekle beni belki bir gün kapını çalarım,
Bir sabah sofrasında açık çayın arkasından konuşuruz olanı biteni,
Güneş beyaza boyarken perdelerini,
Dalgacı Mahmut tamamladıktan sonra işini,
Olanı bilmem ama biteni konuşuruz.
“Biten konuşulur mu?” deme, konuşulursa bitmemiştir
Belli ki sen o kaşlarının altındaki malum diyara hiç gitmemişsin.
Gitseydin bilirdin gidişinin hüznü öldürür Azrail’i.

Gökte üşüyen bir bulut gibi, sarılacak tek şey kendimim
Her ne kadar güzel görünsem de dışardan haletim
Bir rüzgara gideceğim, gösterme bu vahşeti
Bir kopuz al gel gökyüzünün en güzel yerinden sesleneyim
Ne keman, ne piyano istiyorum senden yalnızca bir kopuz.
Biliyorum artık ne varız ne yokuz, ama en çok yokuz.