Güneş battı,yine akşam perde perde iniyor.
Bir hüzün ki,yavaş yavaş yüreğime siniyor.
Bu dünyanın bütün yükü omuzuma biniyor.
Ne yapsam,bu yükü tek başıma kaldıramam ben.
Bu kapkaranlık geceler beni deli ediyor,
Ayrılık ne kadar zor,
Çekmeyen bilmez.
Ağlarken gözyaşını,
Kimseler silmez.
Boşunadır bekleme,
Gidenler gelmez.
Adam ol gönül kırma,
Kimsenin ayıbını sorma,
Sakın ne oldum deme,
Garibe birde sen vurma.
Kötü kimseyle tanışma,
Sensiz kalmak ne zormuş önceden bilemedim,
Ansızın gidiverdin dur gitme diyemedim.
Hep aradım teselli,bir ordan bir burdan,
Şu bağrıma basacak,taş bile bulamadım.
Böyle yazlımış yazım,kaderden kaçamadım.
O ela gözlerinle gözüme bakan,
Işıl ışıl bakarken gönlüme akan,
Beni Mecnun edipte peşine takan,
Bir ömür alev alev kalbimi yakan,
Söyle güzel gözlüm şimdi nerdesin...
Gün karardı,güneş battı yine akşam oluyor.
Şu kanayan yüreğime yine hasret doluyor.
Gitti bahar geldi hazan gül sarardı soluyor,
Kaybettim cân-ı da canânı da perişanım ben...
(10 Temmuz 1991)
İnanasım gelmiyor gittiğine,
Mutluluğumuz,aşkımızın bittiğine,
Seni arıyorum geceler boyu gökyüzünde
ama yoksun.
Kimi bekliyorsunuz gelecek,
Elinizde kırmızi güllerle.
Gün çoktan aldı başını gitti,
Uzak diyarlara
Çöktü hüzünlü bir karanlık,
Zehir gibi yağan karda cabası,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!