o akşam yeniden parmaklarına davet etti,bir daha yazmamak üzere çekmecesine gömdüğü mürekkepi tükenmeye yüz tutmuş rengi elinin kirinden karamsar karalara belenmiş bir zamanlar erciyes zirvesi beyazını yansıtan kalemini....
ayın solduğu mehtabın küstüğü bir akşamdı o akşam....
baykuşlar bile susmuş bulutlar kızgın şimşeklere kırgındı
çiçekler goncalarına açmamaları yönünde tehditkar davranışlar sergilerken isyan edip dayatmalara aldırmayan bir demet orkide hüznü içine çekerek ağlıyordu....
şair de ağlıyordu derisine temas eden elini yakan son sigarasının son dumanını iflas etmiş ciğerlerine salıyordu....
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
