Bir dünya tutturmuşum inadına , perdelerin tiyatrosunda,
Makberin oyunu ellerimde bir kukla olmuş göz göze ama yalnız başıma...
Emekli askerlerle hasbihal ederim içsel tarafımın inadına .
Yurdum burası benim diye ...
Yurtsuzluğumda sevdim ben zindanları diye...
Derken duvardaki delikten resimler geçiyor birer birer
Senle benim olduğumuz resimler ölüyor bir orada bir burada
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta