Birbirimizin Ahı Var Üstümüzde

Dolaylı yollardan öldürüyoruz birbirimizi
Defalarca defalarca defalarca.
Oysaki insan bir kere borçluydu ölüme.
Parçaları gözlerinden dökülen kalpler var
Ayaklarımızın altında ezilmeye devam eden.
Kıyıya vuran bir bebeğin görüntüsü
Gözlerimizden kalbimize kaç defa indi?
Çığlığı göğü delen çocuğu kaç defa duyduk?
Düşse dağı kül edecek bir annenin yangınına
Dokundu mu yüreğimiz parmak uçlarıyla?
Dokunmadık dokunmadık dokunmadık.
''Sizi Allah'a şikayet edeceğim!'' dedi çocuk.
Dünya ürpermedi.
Acılar, ağrılar, yaralar; kurşunlar, bombalar;
Yeter ki bizi teğet geçsin değil mi?
Hepimiz dolaylı yolların zanlısıyız!..
Bir ya da daha fazla
Hepimizin elinde bir katil var kendimizden.
Ne zaman,
Kendimizden daha çok ağladık başkasına?
Samimi cevap vermeye
Kendimizden başlayalım önce!..
Sanmayın kendimi hatalarımda aramıyorum.
Bugün, onun kalbini kırdığım için yandım.
Külüm avuçlarımda ki gözyaşım; göz yaşım...
Yaptığı hataya pişman olarak pişermiş insan...
Ahirete yol olacak kırılmışlıklarım var...
Avuçlarım, yakılan canımın külleriyle dolu...
Yine de diyorum ki:
Ben hiç karşılık vermeseydim keşke!.. Ah!
Kırılan can
Yaralayabiliyormuş yarayı kanatan eli.
Bu yüzden
Yaralarıma duvarlar ördüm; örüyorum.
Artık içimi, yine içime döküyorum.
Ben, içimi doya doya anlatmak istiyorum oysa.
Şu sırtımdaki yaranın biri de
Güvenimden öldürülmüşlüğümdür.
Bir kaç yıl ya da bir kaç ay önce
Yapmam dediği şeyi bugün yapanlar var.
Kendimizi kendimizden korumadığımız için de
Az ya da çok
Kötü olduk hepimiz.
Gösteriş denen hastalığın pençesinden kurtulup
Afrika'daki açın yanına gidemedi cebimiz...
Hepimiz dolaylı yolların zanlısıyız!..
Bir ya da daha fazla.
Hepimizin elinde bir katil var kendimizden.
Onmayız biz onmayız
Birbirimizin ahı varken üstümüzde.
Corona dediğimiz
Şu iki yakamıza yapışan şey
Mazlumların ahıdır.
Ürper dünya, ürper!..
Çocuk, ''Allah'a şikayet etmiş bizi...