Ayşe, son baharımda açan güzel kır çiçeği,
Yalan ve gamlı dünyanın ümit veren gerçeği.
Şenlendi seninle, yalnızlıktan kavrulan gönlüm;
Evet deyince sevindim, tekrar hayata döndüm.
Sevgiyi tattır bana Ayşem, mahremin olayım;
Elinden içeyim mutluluğu, huzur bulayım.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
