Biraz Dur Annem Şiiri - Suna Doğanay

Gökyüzünde bir şatom olsa,
Ki, bilirim güneş batmaz oralarda.
Sana geceyi yasaklardım annem.
Mazgallarını şebboylarla donatır,
Kulelerine gelincikler asardım.

Gökyüzünde bir bulutum olsa,
Köprülerini yıkardım kara bulutların.
Sana masmavi bir sonsuzluk,
Bana gözlerinde erimek,
Ellerinden öpmek,
Yanağında uyumak kalırdı annem.

Bak, yine geceye sardım seni.
Söktüm akreple yelkovanını saatlerin.
Sonra azgın dalgalar girdi aramıza.
Çabuk gittin...
Gidişinle yıkıldı duvarları rüyalarımın.
Oysa sımsıkı kapatmıştım gözlerimi.
Devam ettirmek için düşte seni.

Günler var ki, girmiyorsun gecelerime.
Darıldın mı, küstün mü, neden?
Gitme annem, tut yüreğimdeki dokunuşları.
Biraz daha dur, biraz daha dur.

Gözlerim yıldızlara uzuyor geceleri.
Gülüşün geliyor önce her yanına karanlığın.
Perdeler alev alev…

Sen benim sığınacak tek limanımdın.
Dert ortağım, arkadaşımdın, kızım, oğlum, eşim...
Sen benim kardeşimdin annem, kardeşim.
Sen benim her şeyimdin annem, her şeyim...
Canım annem