Kararıyor yer yüzü, çatlamış dudakların çığlıkları enkazı dile getiriyor.
Suyu kesiliyor ruhun, dalkavuk düşünceler yağmalıyor beton yığıntılarını.
Korkular gecelerden daha büyük ve daha karanlık,
Toprak kokusu ilk defa kendisi gibi kokmuyor artık,
Ölmüş insanların teşhisinde tekrardan ölüyor insan.
Şu ses kalabalığı gökyüzünü yırtarak yükseliyor.
Ağlayan anneler, biten hayatlar, kahrolmuş insanlık.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta