✋ Bırakılamayan El
Yorulmuş bir el bu, tutmaktan yorgun, Avucunda bir ömür, biraz kırgın. "Bırak artık," diyorum, göğsüm daralıyor, Fakat o el, benim canımdan bir vurgun.
Senin her düşüşün, benim içimde yara, Dışarıyla uyumlu, bana gelince hara. Biliyorum ki ben, senin son sığınağın, Gizlediğin tüm fırtınaların durağın.
Dışarıda maskeler, içeride fırtına var, Kavgamız, aslında çaresizliğin karı. Atılan her sözde gizli bir güven saklı, Çünkü annen bilir, o el hiç bırakılmaz.
Henüz vakit varken, gülüm
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara
Devamını Oku
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta