"bırak Artık Yüreğim"

Bir gün,
Her şey ansızın bitip gidecek.
Ne sen kalacaksın geride,
Ne de adını duyan olacak.
Her şey tükendiğinde,
Sadece kırlarda birkaç hatıra,
Ve birkaç mısra kalacak.

Hayat akıp giderken,
Kimse anlayamayacak seni.
Yarın tükenecek bir ömür için
Değer mi üzülmeye bu kadar?
Hiç hak etmeyenler için
Değer mi yıkılıp dökülmeye?

Bak işte,
Sar dağların kokusunu içine,
Dinle kuşların cıvıltısını.
Çiçeklere bir bak,
O eşsiz güzellik hâlâ etrafında.

Bunca güzellik varken,
Neden bu karamsarlık?
Yavaş yavaş tükeniyor ömür,
Yarına bile garantin yokken
Neden bu gözyaşları?

Söylesene gönlüm,
Değer mi bu kadar vefasızlığa?
Sahte gülüşlere,
Gamsız kalplere,
Bunca yalana acı çekmeye?

Dünya bu kadar faniyken,
Bu kadar küçükken ve kısayken,
Söyle gönlüm, değer mi
Kendini yormaya,
Gözyaşlarını harcamaya?

Ömür tükenip bitiyor.
Günler, haftalar, aylar ve yıllar
Nasıl da hızla geçiyor.
Kimse seni anlamayacak belki,
Sen de herkesi anlayamayacaksın.

Herkes kendi doğrusuyla,
Kendi kolay yoluyla
Çekip gidecek bu diyardan.
Burası artık menfaat çağı.

Bırak yüreğim…
Bırak artık insanlara inanmamayı,
Onlar için kendini tüketmeyi.
Gözyaşlarını akıtmayı bırak artık.

Sadece kuşların sesine kulak ver.
Sadece kır çiçeklerine bak.
Sadece doğanın içtenliğine inan.
Çünkü bu dünya sevgi çağı değil artık.

İnsanlar sevmeyi unuttu.
İyiliği, inceliği unuttu.
İnsanlık, tozlu kitaplarda kaldı.
Eski radyolarda,
Büyüklerimizin anlattığı masallarda...

Sen de bırak artık beklemeyi.
Bu dünyadan sevgi bekleme.
Çünkü insanlar sahte,
Dünya yalan,
Hayat kısa.

Bırak kendini…
Sadece gerçek olanı yaşa.
Sadece içindeki güzelliği koru.
Ve unutma:
Sahici kalabilmek,
Bu çağda en büyük direniştir.

"𝓔𝓨𝓜𝓔𝓝"