Bir zamanlar sustum…
Konuşsam da kimse duymadı,
Ağlasam da gökyüzü inatla suskundu.
Ama şimdi,
Her sessizliğin içinde kendi sesimi duymayı öğrendim.
Toprağım kuruydu belki,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta