Bir Zamanlar Sen Şiiri - Seyrani Göl

Bir zamanlar sen vardın bu sokakta,
Adımların yankı olurdu taş kaldırımda.

Gülüşün, akşam serinliğinden önce düşerdi şehre,
Ve ben, o gülüşte barınırdım bir ömür.
Cam kenarına koyduğun sardunya
hâlâ aynı saksıda
rengi solmuş, tıpkı seninle olan zaman gibi.

Şimdi aynı sokakta oturuyorum,
seninle güldüğümüz,
sessizce sustuğumuz o yerde.
Rüzgar geçmişten bir yaprak getiriyor önüme,
belki de senin unuttuğun bir cümle,
belki gözlerinden düşen eski bir “acaba?”

Biliyor musun,
Ben hâlâ seni o zamandaki halinle hatırlıyorum.
Gözlerin, hiçbir vedanın kirletemediği kadar berrak,
ellerin, hâlâ uzansa tutacakmışım gibi sıcak...

Ama geçmiş...
Bir tren gibi geçiyor önümden,
el sallayan yok artık camdan,
ve ben inmiyorum hiçbir istasyonda,
çünkü seni bıraktığım yerdeyim hâlâ.
S.GÖL