Bir yurdum sevgi Şiiri - Aydın Eryılmaz

[24/6 20:49] Özer Hazer: Bir Yudum Sevgi
Bir yudum sevgi lazım bana,
Serap gibi değil, gerçek gibi…
Senin ki gibi,
Senin kalbin gibi…
Şefkatinle sarılmış bir dua gibi,
Göğsüme düşen bir nur gibi…
Sonsuz bir gecede doğan ay gibi,
Baktıkça içime dolan,
Baktıkça beni susturan...
Ve ben o gözlerde kayboldum,
Dönmek istemediğim bir yolculuk oldun.
Ey yar, ey sevdiğim;
Melekler bile ağlıyor sensizliğe,
Çünkü aşkın adı silinmiş bu şehirde.
Yollar sensiz,
Dualar eksik…
Ve ben her gün seni arıyorum
Bir kuşun kanadında,
Bir rüzgar esintisinde.
Uyan ey gözlerine âşık olduğum,
Her yer mahşer yeri şimdi.
İnsanlar telaşta,
Ruhlar suskun,
Ve ben sadece seni bekliyorum.
Bir ses, bir nefes, bir adım…
Yeter bana.
Uyan sevgilim, uyan…
Sen, aşkın en kadim halisin.
Sensin kalbimin mihrap taşı.
Ben sensiz ne aşk bilirim
Ne zaman.
Ne şiir olur sensiz,
Ne gece tamamlanır.
Hüzün çökmüş yüreğime;
Sessiz bir kasım akşamı gibi…
Ömür dediğin nedir, ey sevdiğim?
Birlikte yaşanmayacaksa,
Aynı göğe bakmayacaksak,
Bir mezarın toprağında bile
Yan yana yatamayacaksak…
Gel… Hiçbir söz istemem,
Yalnızca suskunluğuna sığınayım.
Bir yudum sevgi ver bana,
Gönlünün kıyısından…
Bir anlık tebessüm,
Bir parça umut.
Çünkü ben seni yaşamak değil,
Seni yaşatmak istiyorum.
Seninle konuşmak değil,
Seninle susmak istiyorum.
Seninle ölmek değil,
Seninle ölümsüzleşmek istiyorum.
Ve senin adınla yazılacak her dizede
Bir dünya kurmak istiyorum,
Sadece sana ait bir dünya…
Sınırsız, zamansız,
Ve sonsuz bir yudumluk sevgiyle.
________________________________________
Ey sevgili,
Ey aşkın özü,
Ey kalbimin tek sahibi…
Gel, bu şiirin içinde ebedi kal.
Çünkü sen varsan kelimeler doğar,
Sen yoksan sadece sessizlik çürür…
[24/6 20:50] Özer Hazer: Bir Yudum Sevgi
Bir yudum sevgi lazım bana,
Serap gibi değil, gerçek gibi…
Senin ki gibi,
Senin kalbin gibi…
Şefkatinle sarılmış bir dua gibi,
Göğsüme düşen bir nur gibi…
Sonsuz bir gecede doğan ay gibi,
Baktıkça içime dolan,
Baktıkça beni susturan...
Ve ben o gözlerde kayboldum,
Dönmek istemediğim bir yolculuk oldun.
Ey yar, ey sevdiğim;
Melekler bile ağlıyor sensizliğe,
Çünkü aşkın adı silinmiş bu şehirde.
Yollar sensiz,
Dualar eksik…
Ve ben her gün seni arıyorum
Bir kuşun kanadında,
Bir rüzgar esintisinde.
Uyan ey gözlerine âşık olduğum,
Her yer mahşer yeri şimdi.
İnsanlar telaşta,
Ruhlar suskun,
Ve ben sadece seni bekliyorum.
Bir ses, bir nefes, bir adım…
Yeter bana.
Uyan sevgilim, uyan…
Sen, aşkın en kadim halisin.
Sensin kalbimin mihrap taşı.
Ben sensiz ne aşk bilirim
Ne zaman.
Ne şiir olur sensiz,
Ne gece tamamlanır.
Hüzün çökmüş yüreğime;
Sessiz bir kasım akşamı gibi…
Ömür dediğin nedir, ey sevdiğim?
Birlikte yaşanmayacaksa,
Aynı göğe bakmayacaksak,
Bir mezarın toprağında bile
Yan yana yatamayacaksak…
Gel… Hiçbir söz istemem,
Yalnızca suskunluğuna sığınayım.
Bir yudum sevgi ver bana,
Gönlünün kıyısından…
Bir anlık tebessüm,
Bir parça umut.
Çünkü ben seni yaşamak değil,
Seni yaşatmak istiyorum.
Seninle konuşmak değil,
Seninle susmak istiyorum.
Seninle ölmek değil,
Seninle ölümsüzleşmek istiyorum.
Ve senin adınla yazılacak her dizede
Bir dünya kurmak istiyorum,
Sadece sana ait bir dünya…
Sınırsız, zamansız,
Ve sonsuz bir yudumluk sevgiyle.
Ey sevgili,
Ey aşkın özü,
Ey kalbimin tek sahibi…
Gel, bu şiirin içinde ebedi kal.
Çünkü sen varsan kelimeler doğar,
Sen yoksan sadece sessizlik çürür…