Bir Yıkılış Marşı Şiiri - Enes Durgut

Bir yıkılış marşı bestelenir tüm sokaklarda
Kıyamet suru gibi üflene dursun o besteler ki;
İnanmayanlar uyanamaz saf temiz baki aşklara
İnananlara ise bir şans verilir kaç kurtar kendini yıkılacak tüm dünya

Bir yıkılış marşı ki o göğüs titretir evler yıkılır yuvalar dağılır
Kıyametidir insanın, porselenleri düşüp kırılır evindeki vitrinlerden
Alimler toplansa çözemez algılayamaz bu kıyameti
Suru üflenen insana bin alim gelse ne çare ki

Bir yıkılış marşı ki o yıkılması bir yana dünyanın
Gülerek gidenler görülür o hengamenin arasından
Bir tek kıyametini bekleyenler inanırlar saf baki temiz aşklara
Öleceğini bilerek gitmek deli işi kaçanlar arasından bakınca

Bir yıkılış marşı ki o kulakları sağır edecek cinsten
Bir tek ölenlere aittir hem de ölülerin dilinden
Mezar taşlarıyla çalınıp toprakla söylenenden
Bu yıkılış marşı bugün evime uğradı en beterinden

Bir yıkılış marşına koştum ve yıkıldım
Ayaklarım kırıldı kulaklarım sağır
Dilim düğüm oldu kalbime, ahlarım ağıt
Bağır bağır bağırdım içim perişan hislerim ağır
Bir yıkılış marşı evet sadece bir marştı