Ben Tanrıyı Bin Parçaya Böldüm

Ben tanrıyı bin parçaya böldüm
Kendime bir tanrı yarattım durdum bin parçadan
Sıfatlarını koydum önce tanrının
Korkusuzdu, merhametliydi, doyururdu
En güzeli de severdi beni ve ben hissederdim delicesine
Gözümle görebilirdim kendi yarattığımı, aklım alırdı
Kaybolmazdı, sorgulamazdım ve somuttu
Ama gücümün yetemeyeceğini bilemezdim bir sıfata
Yok olacağını unuttum yarattığım tanrının
Beni öksüz bırakacağını, geride kalan sıfatlarının anlamsız kalacağını

Ben tanrıyı bin parçaya böldüm
Her parçada anlam aradım avare avare
Mana aleminde kayboldum, gözlerim kapalıydı
Nasıl bir cürretti bu, yücelik ona aitti ben ise güçsüz
Ne yardım etti bana! Nasıl kirlettim tanrının kanıyla ruhumu
Ben parçaladım oysa ben öldüm
Hem de ihanet ettiğimden yarattığımla öldüm
Öyle bir öldüm ki ölümsüzlük bile öldü

Ben tanrıyı bin parçaya böldüm
Şimdi ise pişmanım, yarattığım tanrım beni terk etti
Birleştirmek kolay olsa ne ala parçaladığımı
Benimkisi manaların manasına ihanetti
Tövbelerin doruğunda acizce yalvarıyorum sana
Ey hiçbir zaman beni öksüz bırakmayacak tanrı
Ruhuma bulaşan kanını sök ve geri ver bana zamanı
Sana olan utancım, yarattığımın beni terk etmesinden de beter
Artık bana gözükmesen de olur affetsen yeter
Ben tanrıyı bin parçaya böldüm ve öldüm