Bir Yaralı Güvercin Şiiri - Ahmet Tevfik ...

Televizyon ekranlarında, mutad kaza haberleri.. Otomobili ile, otoyolda seyreden Baba; önüne çıkan bisikletli çocuğa çarpmamak için yoldan çıkınca; kendisi, eşi ve bir kız evladı ölüyor.. Sağ ve tek kalan Çocuk; bir ayağı kopmasına rağmen hastanede 'Anne..anne! 'diye ağlıyor, yalvarıyor ve duvarlara çarpıp geri gelen seslerde sadece yalnızlığın ve çaresizliğin soğukluğunu yaşıyor.. bir anlatılmaz, acı!

-Anne lütfen,ses ver n'olur! ..anne lütfen!
Çocuk,camdan bir yağmur altında gibi ıslak
Su değil.. sızan,tenden; ılık ve taze kandır!

Unutmak mümkün değil,annenin yüreğinden
Taşan tomurcukları,.ahları,sevinçleri
Ve ıssız köşelerde akan gözyaşlarını..
Biliriz ki bu haslet,bir sırlı sevdadandır!

Anne, baba ve kardeş.. yokluğun ummanında
Kan sızan bir yürek var, şimdi çocukta mahzun

Ve öteler ötesi..gerçek tebdil-i mekan!
Kavuşmak,ebediyyen; ötelerde bir bahar..
Gözyaşından inciler,yollarda; sere serpe.
Ufuklarda çizgiler., kesişen yollar gibi
Ve mevsimler elemli,günler uzun mu uzun..

İnce kıymık cam şimdi,boşalan gökyüzünden..
Ve gözler,parça parça doğranmış bir kızıl et!
Ey ilahi! , azabın girdabında çırpınan
Beyaz,titrek,yaralı Güvercin'e rahmet et!