Bir Yangına Bahar Olduk Şiiri - Oğuz Düzgün

Gelmiyor yâd eylediğim her gece
Gözlerin ki, ne efsunkâr bakışlardı
Cennetten bir yağıştı ince ince
Bûselerin, dudaklarımı alkışlardı

Bir yangına bahar olduk rengârenk
Söndürdüğümüz geceydi ışıklarca
Sen ve ben, yer ve gök gibi yekâhenk
Söylenirdik, gazel gazel, âşıklarca

Sönmeyen bir güneş kaldı sanırlar da
Yüreğimdeki bu mahşer, hiç söner mi?
Mısralarımı, gün gelir kıskanırlar da
Vefâsız bakışların, geri döner mi?

Bülbülün gamı, kafesten değil anladım
Firkat eyler yüreğini âşıkın rahnedâr
Tuzaktır yârin gamzesi, ilk adım
Kirpikler, koskoca bir ömrü yaralar