Bir denizdin vuran sahilime eskiden
Senden kaçmak imkansızlığında
Çöller yarattım kendime beyhude
Hiç yaşanmamış gibi yaşarken şimdi sen
Sahilleri özlemedin mi hiç?
Kumsallarını unuttun mu?
Biz; sevginin çocukları
Nasıl da kaybettik bir gün onu
Sen yetim ben öksüz
Kalakaldık öylece işte
Yorgun, sancılı bir uykudan uyanır gibi
Uyandık ağlamaklı soğuk yatağımızda
Uzun yıllar sonra
Yağmurlu bir akşam vakti
Perdelerini açacaksın
Ve cam kenarında oturacaksın öylece
Yağmur taneleri akarken camdan
Gözyaşlarını hatırlayacaksın
Bir tarifsiz özlem dolacak kalbine
Ne kadar mutlu olsan da
O yağmur hatırlatacak seni bana
Ve o gün
Saksıdaki çiçekleri sularken
Hangi merhem deva olacak derdine?
Sevdam kış güneşine kanmış
Açmışken tüm çiçeklerini ömrümün
Seni götüren soğuklarda döküldüm ansızın
Sen en çok haykırdığım duamken benim
Ve ben de senin dualarındayken
Hangi günah çaldı bizi bizden?
Kayıt Tarihi : 24.2.2011 01:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğa bile aldanıyor kendine.Biz de aldanıyoruz.Bir çocuk hevesiyle seversek...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!