Deniz Ercivan

138

ŞİİR

109

TAKİPÇİ

Bir Vazgeçişin Künyesi

ellerini nerde bıraksam...
bir sonbahar bulantısı mevsim, kusar dallarını

güne hangi gerekçeyi sunsam hangi acıya dair
ayaklarımın örsesine bir iç kanama
teneke kovaların ipi kısa
hep daha derin hüznün kuyuları

gözlerini nerde bıraksam...
bir bulut külçesi eklenir, omzun dağınıklığına

eteklerini toparlar balkon kendi boşluğundan
duvar boylarına graifiti resimler yağmurlu
sırtına dayanmış silah gibi taşınır
karanlığın künyesi

saçlarını nerde terketsem...
empirmeyi susar güneş, petunya çiçeklerine

kentin ağzında oluk bir yalnızlık uzar arıklar
bir ömrün ağır ağır akması sarı ve sayrak
kırk yerinden kırılmış saksım
muhbir cam kıyıları bildirir toprağın sızıını

hırçın kayalardan döner dalgalarını deniz
tuzun kendi içine öğütülmesi bu

teninden nerede vazgeçsem...

Deniz Ercivan
Kayıt Tarihi : 24.7.2014 18:51:00

Şiiri Değerlendir

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Gönül Erten

Çok güzeldi. Tebrikler.

Devamını Göster
0

1
Cevap Yaz

Cevat Çeştepe

Bu vazgeçişin künyesinde niyetlerden öte gidemeyen ve aslı vazgeçememek olan kabarık bir döküm var...
Şiir çok güzel... kaleminize sağlık sayın Deniz Ercivan...

Devamını Göster
0

1
Cevap Yaz

Meryem Akyıldız

Bir sokağın hep gitmeyi istediği
fakat varamadığı sevdalı kısır telaşı gibi şiir sırat gibi ince ve keskin...
saygılar sayın şair...

Devamını Göster
0

1
Cevap Yaz

Volkan Aksal

uçurumun başı dönmez mi kendi boyunu ölçtüğünde.. geçtiği her yerde yeniden sınamaz mı rengini nehir.. topraktan aldığı bilgeliği sunmaz mı göğe ağaç.. ve taşın bile bir nedeni yok mudur bulunduğu yerde.. her biri ayrı bir resmin içinde tanımlanabilir belki, ama aşkın elleri sisten ibarettir, bu yüzden hep yeniden çoğalır şiirler de..kutlarım deniz hanım.. mükemmel bir şiir.. saygılarımla..

Devamını Göster
0

1
Cevap Yaz