Gönül her sabah doğan Güneşle
Bin bir hevesle kanat çırpsa da umuda
Yeşerip dal budak salsa da otağına
Her şeyde olduğu gibi, eskir zaman
Yenik düşer yorgunluğa
Kopar ansızın inceldiği yerden
Ecel konar can kafesine
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
