Ölmek üzre olan adam açtı gözlerini…
Gün öyle aydınlık, öyle çekici
Camlarda oynaşan ışıklar…
Oh canımın, canımın içi…
Yaşanmış, yaşanmamış hatıralar…
Yüzünde sıcaklıklar öpüşlerin…
Birini seçip ayırmak, ama nasıl?
O birbirine benzeyen düşlerin…
Yaşanmış yaşanmamış hatıralar…
Gün ışığına açılmış şuuraltı.
Ve korkular… o her atılışta
Önüne dikiliveren karaltı.
Onu uzaklaştıran saadetten,
Kaçıran tadını yaşamanın…
Kendine; dünyasına, Allahına karşı
İsyanı: donmak üzre olan kalan
Şimdi ne tanrısı ne dünyası…
Kapkara bir boşluk ondan kalan
Gün öyle aydınlık, baştan çıkarıcı…
Kapanıverdi gözler, her şey yalan.
Kayıt Tarihi : 9.1.2003 16:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!