Bir Tutam Şiiri - Esra Erdoğdu

değdi yalnızlığa eli
kollarına düştü yaprakları
sudan perde yaptı oyununa
acıtmıyor derinleri

yolları batıyor korkulara
bitmiyor kalbin yalanları
tel kırdı tutulmuş gözlere
bıraktı gölgeye kendini

ezilmişliği yüklü vagonlarda
uyanamıyor düşleri
dudağında es
hep bir sızı parmaklarda

zaman ateşte yanar
çıkmazlara kül serper elleri
esrik tüller örtülü
şifa bulmaz erimleri

bahar dalları sandıklarda
çiçek açmayı unutmuş
ihtimaller susmuş
geldi kış yarınlara