Ben ve Şiirden İnsanlarım
değdi yalnızlığa eli
kollarına düştü yaprakları
sudan perde yaptı oyununa
acıtmıyor derinleri
yolları batıyor korkulara
bitmiyor kalbin yalanları
tel kırdı tutulmuş gözlere
bıraktı gölgeye kendini
ezilmişliği yüklü vagonlarda
uyanamıyor düşleri
dudağında es
hep bir sızı parmaklarda
zaman ateşte yanar
çıkmazlara kül serper elleri
esrik tüller örtülü
şifa bulmaz erimleri
bahar dalları sandıklarda
çiçek açmayı unutmuş
ihtimaller susmuş
geldi kış yarınlara
Kayıt Tarihi : 15.1.2018 23:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!