Bir türküdür yaşamak

Bazen bırakmak lazım,
Elindekini değil, içindekini…
Olmazları, sustuklarını,
Bir de her gece içine yatan “belki”leri.

Çaba harcamadan durmalı insan,
Çünkü yoruldukça eksiliyorsun,
Koştukça kayboluyorsun…
Ve bazı yollar, gitmeye değmezken
Biz ayakkabılarımızı eskitiyoruz.

Düşünmemek lazım bazen,
Her şeyi anlamaya çalışmak
Zihnin çeperlerinde yangın çıkarıyor.
Oysa belki de en hakiki bilgelik,
Bilmemenin tam ortasında
Sakin kalmaktır.

Bir şey uğruna ne kadar savaşırsan,
O kadar kaybediyorsun kendinden.
Kalbindeki baharı kışa çeviriyor
Kazanmak sandığın yenilgiler.

Ve bazen savaşmamak lazım.
Sadece susmak,
Gelenin gelip, gidenin gitmesine
İzin vermek lazım.
Hayat, bazen gelişi güzel bir nehir gibi
Akar da seni kıyıya çıkarır.
Bir türküdür içimde yaşamak.
Kırık ezgilerle,