Biliyorum, bana dokunduğunda yalnızca tenime değmiyorsun, aslında yıllardır içimde sakladığım o kederli, o sevinçli, o darmadağın ve bir o kadar da tutkulu bütün hayata parmak sürüyorsun.
Bazen düşünüyorum, bir insan bir insana bu kadar yaklaşınca ne olur diye; belki zaman durur, belki şehirler yıkılır, belki bütün felsefeler susar ama senin nefesin işte o suskunluğun içinden kendi hakikatini fısıldıyor bana.
Bedenlerimiz konuştuğunda tüm
dillerin unutulduğu bir yer oluyorsun
ve ben o konuşmada kendi kelimelerimi kaybediyorum; anlıyorum ki tenin,
dünyanın bütün şiirlerinden daha gürültülü,
daha yakıcı bir cümleye dönüşüyor.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta