Biliyorum, bana dokunduğunda yalnızca tenime değmiyorsun, aslında yıllardır içimde sakladığım o kederli, o sevinçli, o darmadağın ve bir o kadar da tutkulu bütün hayata parmak sürüyorsun.
Bazen düşünüyorum, bir insan bir insana bu kadar yaklaşınca ne olur diye; belki zaman durur, belki şehirler yıkılır, belki bütün felsefeler susar ama senin nefesin işte o suskunluğun içinden kendi hakikatini fısıldıyor bana.
Bedenlerimiz konuştuğunda tüm
dillerin unutulduğu bir yer oluyorsun
ve ben o konuşmada kendi kelimelerimi kaybediyorum; anlıyorum ki tenin,
dünyanın bütün şiirlerinden daha gürültülü,
daha yakıcı bir cümleye dönüşüyor.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta