Kimliğimiz yok, kimsesiziz... Yitik bir ülkünün dağlara sevdalı çocuklarıyız. Sığmaz gönül kafesimize özlemlerimiz. Bakışlarımız arşın arşın ölçerken geceyi, utanır tutsaklığımız.
Dağlarında delidir baharlar. Özlemimiz bir ormanın kardeşliğinde, hüznümüzse dallarına kuş konmayan ardıç ağacının yalnızlığında gizli. Bir “karaşın” bakışın kıvılcımıyla tutuşur yürek. Sönen yangının küllerinde açar kor rengi bir gül şimdi.
Bütün aşklar gayrimüslimdir bu coğrafyada.
Düşlerimizin inanılmazlığı azgınlaştırır durgun suları ve kuşanır öfkesini şiir ve de tükenir kurşun kalemler yazarken bu masum öyküleri.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta