Bir Şey Var Şiiri - Hasret Sayınta

Bilemedim sonunun kayıp olduğunu.
Seni severken yaralanmam gerektiğini bilemedim.
Birileri koparıp atmış öykümüzün sonunu.
Oysa öykülere dönüşmemeli, benzememeli aşklar.
Sayfaları çevirmeye başlıyorum usulca.
Bir şeyler yarım kalmış, devamı yok, sonrası yok.
Birileri koparıp atmış öykümüzün sonunu.
Kitabın sayfaları ıslak,
Sanki birileri ağlamış çokça zaman.
Yerlerde gözyaşları, birer buz parçası,
Sanki birileri üşümüş çokça zaman.
Birileri koparıp atmış öykümüzün sonunu.
Birileri giderken parmak izlerini burada unutmuş.
Kim demiş ‘son’un noktası var’ diye?
Her son bir başlangıç.
Her gidiş bir geliş değimlidir aslında.
Karanlığa sızan ufacık bir gün ışığı,
Birileri giderken perdeleri yarım bırakmış.
Tuhaf bir his, kalabalık gibi.
Tuhaf bir gölge, her an takip eden.
Birileri koparıp atmış öykümüzün sonunu,
Birileri giderken gözlerini burada unutmuş.
Birileri gelip gezinmiş buralarda,
Rüzgâr külleri savurmuş,
Birileri giderken kapıları açık unutmuş.
Kurusa da hala ıslak, saklansa da hala açık,
Yosun mu kokar çimen mi bilmem?
Birileri giderken çokça çamura bulanmış.
Hala inleyip duruyor, yorgun ve zayıf.
Birileri koparıp atmış öykümüzün sonunu.
Birileri koparırken çokça hırpalamış.
Birileri hayalet olup gezinmiş buralarda.
Birileri giderken, ayak izlerini burada unutmuş.