Gecenin karanlığında, rüzgarın fısıldamaları...
Yollar, kollarını açarak bekler yolcularını.
Dalgaların hırçınlıkları ve sabırsızlıkları,
Varmak isterler gidecekleri yerlere, aşkın yoldaşları.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta