Bir Senden Vazgeçemiyorum...

Çayın demsizine de,
Kahvenin köpüksüzüne de aldırmıyorum.
Kırk yıl hatırdan da çoktan vazgeçtim.
Sensizliğe sürgünken
Varsın hatır da eksik kalsın diyorum.
Gökyüzü kapalıysa kapansın.
Gece pusluysa varsın biraz daha bulansın.
Haberin yok ama ben hâlâ her seherde,
Seninle elele güne başlıyorum.
Sesini unutmamak için adını fısıldıyorum kuşlara.
Gözlerim dolsa da, ellerim titrese de ne çıkar,
Ben hâlâ bir tütünden, birde senden vazgeçemiyorum.

Kahve gözlerine umut ekiyorum her bahar.
Dilsiz duygularıma seni ezber yaptırıyorum.
Bardakta soğuyan çaya aldırmadan,
Sevdamızı kana kana içiyorum yokluğunda.
Sana varmayacak olsa da yine yollara düşüyorum.
Yeri gelir kaldırımlar anlatır beni sana.
Belki bir kelebek konar omzuna,
Emanetini teslim eder,
Ben gibi hayaline gerek kalmadan pervane olur etrafında.
Ben yine hâlâ eksikliğine kolsuz dilekler tutuyorum.
Ben hâlâ bir tütünden bir de senden vazgeçemiyorum.

Ne uykum uyku, ne gündüzüm aydınlık,
Lokmalarımı çiğnemeden yutuyorum.
Hazmademediğim yıllar taş gibi oturdu içime.
Gülün kokusunu alamıyor, suyun akışını duyamıyorum.
Yokluğun dilimi lal etti, takatimi halsiz bıraktı,
Kendimi artık tanıyamıyorum.
Yokluğunla cebelleşmek bedenime iflası sunsa da,
Ben hâlâ bir tütünden, birde senden vazgeçemiyorum....
Döndü Dülger