Canım sıkıldı oturdum dükkanın önüne
Resmini çizmek istedim canlı sokağın
Bakmadı kimse bana ki bakayım gözüne
Göremedim içini en derin odağın
Oturmuşken dedim kaldırımları çizeyim
Pislik içindeydi yerler elim gitmedi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta