Bir Ömürlük Hasret Şiiri - Kasım Kobakçı

Eski bir plağın cızırtısında saklı sesin,
Duvarlara sinmiş, o kömür karası akşamlar.
Şimdi hangi uzak şehrin gürültüsüne karıştı,
O şen kahkahalar, o ürkek bakışlar?
*
Bir isimdi dudaklarımızda, yasaklı ve tatlı,
Belki bir sitemdi, belki yarım kalmış bir hece.
Rüzgarın devirdiği, takvim yapraklarında,
Arıyorum silikleşen yüzünü, her gece.
*
Ne o sardunyalar kaldı, pencere önlerinde,
Ne de o Arnavut kaldırımlı, dar sokak.
Sanki bir masaldan, çıkıp gitmiş gibisin,
Ardında sadece ismini bırakarak gittin...
*
Şimdi mevsimler hep biraz eksik, biraz gri,
Kuşlar bile uğramaz oldu, o eski saçağa.
Biz mi değiştik, yoksa dünya mı kirlendi?
Sığdıramadık, bir ömürlük hasreti şu çağa.