Bir Ömür Verdim Şiiri - Kasım Kobakçı

Benim toprağım, benim ocağım, benim yurdum...
Bütün şehirleri, arkamda bıraktım...
Sadece sana döndüm...
Seni göğsümde, kendime yurt belledim...
*
Peki bana, neyi anladığını söyle...
Ne gördün...
Issız dedin...
Durup dinlemedin, hisset demedin...
Uzaklaştın...
*
Çocukken, rüzgarına yaslanırdım...
Ovanın kokusu, nefesime işledi...
Gözümü kapadım ve burası benim dedim...
Sen bilmezken ben yaşadım, ah be yurdum...
*
Sofrada, hep bir yavan çorba vardı...
O oturdu kalbime, sevda dokudun...
İki pencereme, iki umut resmi çizdin...
Halbuki ben sana, bir ömür verdim...