Bir Ömür Böyle Geçti Şiiri - Özcan Nevres

bir Ömür Geçti Gitti
Bir ömür geçti gitti
Maslağın suyu gibi boşuna
Dönüpte geriye ne kaldı diye baktım da
Hüzün elem ve yitilmişlik
Hepsi de orada
Mutluluğu aradım
Göremedim aralarında
Sorguladım geçmişimi
Hiç mi mutlu olmadım diye
Geçmişim yanıtladı
Mutluluk senin neyine
Sen acıların insanıydın
Her olumsuzluğa yanan
Sen acı duyardın
Yoksulluğu yaşayanlardan
Ve hastanelerden kovulan zavallılardan
Hep koştun olumsuzlukların kapılarını kırmak için
Bir, bir
Kıramadıklarınla kırıldın,
Umarsızlığına ağladın
Yoksulluğu yaşadın, yoksullardan beter
Şiirler yazdın yokluklar ve yolsuzluklar üstüne
Anlayan çıkmadı,
Bir de deli dediler üstüne
Mutluluğu kendin yok ettin
Yıkma benim üstüme
Doğruyu söyler geçmişim,
Alınmam niye
Bankalar hortumlanmış,
Yatağan dumandan boğuluyor
Bergama’da siyanür kavgası
Silivri’de beş yıldızlı cezaevi yüzünden
Bin dönüm arazi elden çıkacakmış
Sana ne
Hava alanlarında yok edilmiş en verimli topraklar
Arsa diye betonlaşan bahçeler kan ağlar
Dersin ki gelecektekiler bizi
Lanetleyerek anacaklar
Sen değilsin bunca olumsuzlukların sorumlusu
Hani başka isyan edenler nerede
Boşuna dememişler
Bu dünya iki kulplu bir kazan
Tut bir sapından ki sen de kazan
Tutan tutmuş, kazanan kazanmış
Sen ve senin gibiler yaya kalmış
Hani derler ya sen bu kafayla gidersen askere
Nah! ! ! ! Alırsın teskere
Varsıllar sömürmüş ülkeyi
Hani yoksulların isyanı nerede
Kader demişler yoksulluğa
Yoksulunki kaderse
Varsılınki ne
Yorma kafanı bu düzen böyle kurulmuş
Böyle gider
Çırpınma boşuna
Günü gelip son nefesini verdiğinde
Tüm çileler biter iz bile kalmaz geride
Bu dünya düzensizlikler
Ve düzeysizlikler üstüne kurulmuşsa
Sana ne be adam, hadi söyle sana ne
Doğruydu geçmişimin tüm söyledikleri
Yanlışmış tuttuğum yol bilemedim
Doğruları defterimden silemedim
Defterim doğrularla dolmuş,
Yanlışa yer veremedim
Böyle gelmiş bu dünya,
Böyle gidermiş bilemedim
Özcan Nevres 10 - 07 - 2001
Özcan Nevres