Bir nevi eski zaman hikayesi bu -1

bir nevi eski zaman hikayesi bu
sofalı, cumbalı, verandalı ,ahşap,
kerpiç evli …
odaları naftalin kokan
duvardaki saatin tik taklarından başka
ses duyulmayan
her köşesinde ayrı bir huzurun
tecrübenin ,hatıranın yaşadığı

eskiden buralarda
toprak, bahçe, tabiat…
hayatla iç içeydi
ne yaşanırsa
o mütevazı ,huzur dolu
sekinet dolu evlerde
yaşanırdı

komşu yeri gelir
külüne muhtaç olurdu komşunun
yeri gelir
evlat emanet edilir
yeri gelir
aynı ocakta aş kaynatılırdı

onun güneşini kapatmamak
bir peygamber tavsiyesiydi
bir mahalle kültürü vardı
mesela
ikindi vakti hava serinleyince
mahallelerin çıkmaz sokaklarında
çocuklar top koşturur
anneler ocağa yemeği koyup
iki lafın belini kırmaya
sokağa inerdi

torunlarına göz kulak olan
hacı nineler
ellerinde elişi örgüleri ile
otururlardı kaldırımlara
akşam ezanına kadar
vakit geçirirdi

babası işten gelen çocuk
iyi akşamlar der arkadaşlarına
evin bahçesindeki çeşmede
elini ayağını yıkar
öylece
girerdi eve
sokağın tozunu toprağını
eve getirme diye
sıkı tembihliydi annesinden

oyun öyle tatlı gelirdi ki
akıllara bile gelmezdi yemek
zorla eve çağrılırdı kimi çocuklar
kimileri akşam ezanıyla
eve girme şartını
bir ödül kabul ederdi

ezan okununca
çoluk çocuk
gelin kaynana herkes eve girer
sokaklar yanan lambaların aydınlığına
terk edilirdi
sessizlik çökerdi mahalleye
ta ki sabah ezanına dek

ya bugün
plaza, rezidans gören
güya bir modern anlayış çıktı
sofalı, cumbalı, verandalı ahşap, kerpiçli…
o eski evler
bir daire
iki dükkan
iki daire
daireler karşılığı yıkılıp gitti

duygular karmakarışıktı
bir tarafta
ömürlerin geçtiği
emektar ama yorgun ,eskimiş
tamir üstüne tamir geçirmiş evler
diğer tarafta
bilmem kaç artı bir vaatlerle
gelecek lüks konutlar

artık bahçedeki
evcil hayvanlar olmayacaktı
mis gibi kokan sardunyalar, zambaklar,
yaprak yaprak açan güller olmayacaktı
ya asmalardan sarkan üzümler
ya ekşi asma yaprakları…

redfer