Bir nasihat insana Şiiri - Servet Balıbey

yaprak topluyorum ben
ömrümden düşenleri
sokaklarımda hazan
tükettim takvimleri

soğuk hava ve ayaz
ömrün son deminde az
dışarıda bir bahar
bende bitti bütün yaz

yaşlılık bir ihmalmiş
tüketilmiş bir ömür
gençliğinde tükettin
şimdi kendini sömür

manada miskal kadar
sahrada avuç kadar
indirimde değerim
bir avuç toprak kadar

ey babamın ak yüzü
nasihati her sözü
anlamsız gelirdi ya
kulağımda son sözü

yaşadım ya yaşarsın
yaşlandım yaşlanırsın
ikna edemem seni
yaşadığın kadarsın

yaşam kendi içinde
kalbinin derininde
dış dünya kahır dolu
bir can var o içinde

ulaşılmaza koşma
imkansıza çalışma
bedenin hazinendir
doyumsuza uğraşma

tatlı dil eşin olsun
kuru ekmek yediğin
haset testerdir bil
boynunu kemirdiğin

bakma çokluk bulana
şuursuz toplayana
elindekiyle yetin
cennet yaşatır sana

bu nasihat insana
mal mülke aldanana
varlığın senin değil
ne mutlu dağıtana