Kirlenmiş ayıpları saklıyor koynunda güneş
Göçmen yalnızlıklar sürüyor insanlar düşe
Bağrımda eski bir aşk sızısı asil yalnızlığım
Alınyazıma rüzgâr çarparak suya düşüyor
En büyük öfkeler tetiktedir ozan göğsümde
Elemlerin kasvetli dokunuşları var gönlümde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var